[Boudewijn:] Het idee om met groot orkest in het Amsterdamse
Paradiso te gaan staan is niet uit
hoogmoed geboren, maar uit pure noodzaak. Tijdens een voorbespreking
voor de serie "Classic Albums", geproduceerd door Daniëls TV en
uitgezonden door NCRV, werd me de vraag gesteld of ik een paar stukken
van de elpee "Voor de overlevenden"
live en in de oorspronkelijke bezetting zou kunnen uitvoeren. Het bleek
een soort rode draad van die serie te zijn. Ik zei dat ik dat wel wilde,
maar dat een groot deel van die oorspronkelijke bezetting inmiddels
was overleden of niet meer te achterhalen. Op de plaat staat
tenslotte een groot orkest en arrangeur Bert Paige, die helaas ook
niet meer tot de overlevenden behoort, had daar enthousiast gebruik
van gemaakt. Mijn allereerste voorwaarde was dat de originele
arrangementen van Bert Paige gespeeld zou worden. Het concert moest
een soort hommage aan hem worden. Drie jaar geleden, toen ik vijftig
jaar mens en dertig jaar zanger was, had ik al het plan opgevat dit
te vieren met een groot eenmalig optreden, begeleid door een groot
orkest en met uitsluitend nummers die ooit waren gearrangeerd door
Bert. Het probleem was dat de arrangementen niet meer als partituren
bestonden: bij een grote schoonmaak had "men" alles bij het grof vuil
neergezet. Een te krap budget, omdat het minutieus kopiëren van
arrangementen vanaf een plaat een soort monnikenwerk is en dus een
kostbare grap, was er dus de voornaamste oorzaak van dat het plan
niet doorging. Een hommage zou er wel nooit van komen.
Op mijn eerste elpee staan
nog maar een paar arrangementen, zoals van
"Welterusten, mijnheer de President",
"Apocalyps",
"De dagen zijn geteld". Op
"Voor de overlevenden" pakte Bert
in volle glorie uit en stapte daarmee op een voetstuk waar niemand
hem tot op heden van af heeft kunnen stoten. Of het nu voor vier
instrumenten was of voor veertig, het maakte hem niet uit. Hij
luisterde naar een liedje en naar wat
Tony Vos (in die tijd mijn producer)
en ik erover te zeggen hadden; hij hoorde de tekst en de muziek,
begreep wat er moest gebeuren en bedacht vervolgens feilloos een
wonderschone begeleiding. De meeste liedjes heb ik maar
één keer met zijn arrangement kunnen zingen: in de
studio tijdens de plaatopname. Daarom was het voorstel om een
concert in Paradiso te doen een
geschenk uit de hemel.
